De regen komt momenteel met bakken uit de hemel, dus tijd zat voor een nieuw reisverslag. Waar waren we gebleven... Oh ja, de beroving. Wat baalden wij ervan, zeg! Gelukkig is alles geregeld nu. De aangifte is gedaan (in het Spaans, lang leve de Spaanse lessen én Google translate!), de telefoons zijn door onze werkgevers geblokkeerd en een nieuw fototoestel is gekocht. Helaas hebben we geen goede, betaalbare spiegelreflexcamera gevonden (alle camera's in Ecuador zijn nl. twee keer zo duur in vergelijking met Nederland). Dus zijn we uitgekomen op een compact camera. In Nederland gaan we wel weer op zoek naar een spiegelreflex. Genoeg gezegd over de beroving. Terug naar de reis. Na drie nachten Quito zijn we per bus vertrokken naar Otavalo, een stadje dat bekend staat om haar markt met handgemaakte voorwerpen en textiel. We konden de verleiding niet weerstaan om er ook wat te kopen. Allebei hebben we er een Panamahoedje gekocht, iets typisch Ecuadoriaans. Na een dag slenteren over de markt en door de stad, brachten we de dag daarna een bezoek aan Villa Ticca, een kinderopvang die 150 kansarme kinderen van alleenstaande en minderjarige moeders een veilige plek biedt. Met open armen werden we er door de Nederlandse Mariska, één van de oprichters, ontvangen. Ze vertelde ons van alles over de opvang en leidde ons rond. Het was erg indrukwekkend om te zien wat zij en haar team in een aantal jaren voor elkaar hebben gekregen. Na twee dagen Otavalo zetten we koers richting Baños, een plaats in de centrale sierra die zich kenmerkt door de vele thermale baden en mogelijkheden voor buitenactiviteiten. En daar hebben we dan ook gebruik van gemaakt! Zo zijn we een dag wezen mountainbiken. De route was voornamelijk downhill en ons werd verteld dat we op de terugweg heel makkelijk met onze mountainbikes de bus terug zouden kunnen nemen. Niet dus. Na bijna driekwartier wachten (en vele bussen voorbij zien komen) besloten we om de 30 km terug te gaan fietsen. En dat was makkelijker gezegd dan gedaan.... Continu bergop fietsen was zwaar vermoeiend en toen na 10 km een oud vrouwtje aan de kant van de weg ons vertelde dat we gek waren en beter met haar op de bus konden wachten, hebben we dat maar gedaan. Het was niet voor niets. Vijf minuten later stopte er een bus en konden we instappen. Wat waren wij blij! Op de dag mountainbiken volgde een dagdeel canyoning, oftewel abseilen door watervallen. Soms wat eng (vooral als je zoals Pas las hebt van hoogtevrees), maar vooral erg gaaf. Met name de laatste afdeling, waarbij we 40 meter afdaalden, was bijzonder. Afgelopen zondag was onze laatste dag in Baños. Die dag hebben we door de bergen gewandeld, waarbij we een prachtig uitzicht hadden op de stad. Waar veel mensen een taxi naar boven nemen en vervolgens afdalen, besloten wij om juist naar boven te klimmen - zo houden we onze conditie een beetje op peil. Met het oog op het volleybalseizoen wel zo handig! Het was pittig, maar uiteindelijk gaf het wel een kick. We did it! Maandagochtend vroeg namen we afscheid van Baños (na vijf nachten werd het ook wel tijd, al hadden we er gerust nog een week kunnen blijven) en vertrokken we in de richting van Cuenca, een plaats in het zuiden van Ecuador die op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het was een lange rit, bijna 9 uur en natuurlijk met de tassen op schoot, maar we hebben ons geen moment verveeld. We reden urenlang over het Andes-gebergte en genoten van het prachtige uitzicht. Wat een bergpartij, zeg! Cuenca is een leuke, koloniaal getinte stad. Alles is op loopafstand, er staan prachtige kerken en huizen, de pleintjes zijn mooi en je kunt er prima winkelen. Omdat onze backpacks al vol zitten, laten we dat laatste maar achterwege. Morgen laten we Cuenca achter ons en gaan we via Guayaquil naar Playas. Daar zullen we nog een paar dagen relaxen aan het strand, voordat we naar Peru vertrekken. Eenmaal in Peru moeten we tenslotte aan de bak: de vierdaagse bergwandeling naar Machu Picchu wacht!