Tja, hoe kan je de Galapagos kort omschrijven? Eigenlijk is dat onbegonnen werk. Paradijs? Nee, zeker niet. Daar mist het de kleurrijke planten en bomen voor in mijn beleving. Divers is zo nietszeggend, maar raakt wel het meest de kern. Laat ik onze tocht dan vertellen, dan wordt het misschien wel duidelijk. Het kost bijna 3 uur om vanaf Quito naar Baltra (eiland speciaal voor vliegveld) te komen. Eenmaal geland zagen we in onze ogen een dorre vlakte met veel bruin en cactussen ertussen. Een zicht wat we aangevuld met rotsen het meest zouden zien. Ook niet gek, aangezien het vulkanische eilanden zijn die, op een paar uitzonderingen na, geen bestaande planten van het vaste land kennen. Alles wat er groeit en leeft, is dus vanzelf ontstaan en eigenlijk wat de mens meegebracht heeft, brengt problemen met zich mee (katten, ratten, planten). Goed, na een uurtje naar de meest gebruikte haven (Puerto Ayora, op Isla Santa Cruz) gereden te zijn, stapten we een speedboot in om naar het eiland Isabela te gaan. 2 uur later en beide misselijk van de deining konden we beginnen aan de landtour die 4 dagen zou duren. Isabela is het grootste eiland van de Galapagos. Snel merkten we de charme van de Galapagos: na 20 meter snorkelen gingen we al op zoek naar iets anders dan zeeschildpadden, omdat we er al 4 hadden gezien, zeeleeuwen die erg nieuwsgierig zijn en in het water met je willen spelen. Om überhaupt in het water te komen, moesten we over zeeleeuwen stappen die lekker aan het uitrusten waren, omdat zij geen zin hadden om weg te gaan voor ons. Het water was overigens wel koud. Zo'n 17 graden wat ervoor zorgde dat we er na een minuut of 40 echt uit moesten. Zelfs met een half wetsuit aan. Verder hebben we op Isabela nog een vulkaan bezocht met de een na grootste krater ter wereld (diameter van 9,5 km) en de legendarische landschildpadden gezien. Eerst in het broedcentrum en later op weg naar de vulkaan. Er zijn niet veel landschildpadden meer over, omdat je ze ongeveer tot de zestiger jaren gewoon als souvenir mee mocht nemen in je backpack naar huis. Maar degenen die over en wat ouder zijn, zijn ook gelijk zo groot dat ze toch niet meer bij ons in de reistas passen. Verder nog flamingo's gezien en veel leguanen en krabben. De achtdaagse cruise, die volgde op de landtour, was - gemakkelijk gezegd - van noord naar zuid, wat betekende dat het eerste eiland, Genovesa, ook gelijk het verste weg lag. De boot was gemaakt voor 16 toeristen, maar we hadden er 13 in onze groep. Waar we dachten dat de twee uur met de speedboat heftig waren, was de eerste nacht op weg naar het eiland (7 uur varen) een hel zoals Marieke het omschreef. We hebben niet geslapen, omdat we ons alleen maar vast hebben gehouden aan het bed om er niet uit te rollen. De Golondria 1 is die nacht ook gelijk omgedoopt tot Boulimia 1. Jullie begrijpen wel waarom denk ik. Goed, om het verhaal niet te lang te maken: de cruise naar al die verschillende eilanden was zijn geld, ondanks de ruwe zee (die na een paar dagen wel rustiger werd) absoluut waard. Elk eiland is weer net anders en zelfs de leguanen zien er bijvoorbeeld anders uit per eiland. Ook hier veel gesnorkeld, o.a. met meer dan 30 haaien, roggen en schildpadden. Verschillende soorten Jan van Genten gezien en andere zaken die deze eilanden een bijzonder gevoel geven (de foto's geven hier meer inzicht in). Omdat de toestroom aan toeristen beperkt wordt, is er nergens massatoerisme, wat een ontspannen gevoel geeft. Inmiddels zitten we in Quito, waar we gister de oude stad bezocht hebben. Daarmee heb je eigenlijk al Quito voor het grootste deel gezien, maar toch vonden wij dit stuk echt fantastisch. Nu gaan we dus beginnen aan de reis door Ecuador. We laten ons verrassen en hebben er erg veel zin in!